O książce: 2008 / Imponujący korpus listów Adamowicza do Chinnowa (1909-1996) to kolejne bardzo cenne źródło historia „Notatek paryskich” i w ogóle literatury emigracyjnej. Listy Adamowicza do Czinnowa to w istocie listy założyciela „Notatki paryskiej” do jej siostrzeńca. Czinnow był zwolennikiem „noty” dopiero w najwcześniejszym, paryskim okresie. Po przeprowadzce do Niemiec, do rozgłośni „Wyzwolenie” (później „Swoboda”), a następnie wyjeździe do USA, od drugiej połowy lat 60. coraz częściej odchodził od poetyki „notatek” na rzecz ryzykownych eksperymentów. W listach Adamowicza pojawiają się nuty niezgody z aspiracjami Chinnowa, a on delikatnie, ale uporczywie pisze o swoim uporczywym odrzucaniu innowacji dla samej innowacji. Chinnov, im dalej idzie, tym bardziej eksperymentuje, coraz bardziej oddalając się od poetyki „notatki paryskiej”. Adamowicz, nadal wysoko oceniając go jako poetę i „mistrza”, coraz częściej chwali go „w ogóle”, a coraz rzadziej odnotowuje całe swoje ulubione wiersze, woląc mówić o poszczególnych wersach. Dla Chinnowa lata korespondencji są początkiem nowego okresu w życiu i twórczości, a dla Adamowicza – swego rodzaju podsumowanie, ostatni rozdział krótkiej historii „Notatki paryskiej”. Z książki: „Jeśli za granicą w ogóle możliwy jest cud... ”: Era lat pięćdziesiątych XX wieku. w korespondencji rosyjskich pisarzy emigracyjnych. M., 2008. C. 11–96.